بررسی ویژگی های شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان (مطالعه موردی:منطقه دو شهرداری قزوین)

امروزه با توسعه روز­افزون، شهرهای کوچک و بزرگ فاقد فضاهای شهری مطلوب می­باشند.  سازگاری این فضاها با نیاز ساکنان، در کانون توجه کارشناسان قرار گرفته است. فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان شهر، نقش منحصر به فردی دارند.این فضاها بخش عمده­ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان و نوجوانان را به خود اختصاص می­دهند و از دیدگاه مهندسی علوم انسانی، ارتقای کیفیت این فضاها می­تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگی­های گروهی و پرورش خلاقیت در کودکان و نوجوانان مؤثر باشد. این نوشتار می­کوشد تا مبانی، ویژگی­ها و فضاهای مورد نیاز برای ایجاد یک شهر دوست داشتنی از دیدگاه کودکان را بررسی کند. روش مورد استفاده در این مقاله، روش توصیفی_ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای،اسنادی و بررسی­های میدانی می­باشد و جنبه  کاربردی دارد. در این مقاله سعی شده  از روش­های مشارکتی مانند پرسشنامه، نقاشی،انشا و مصاحبه با 130 کودک قزوینی در مورد شهر و فضاهای شهری و همچنین فعالیت­هایشان استفاده شود. در این راستا در گام نخست اطلاعات جامعی راجع به مکان­های مورد علاقه و مکان­هایی که کمتر مورد علاقه  کودکان است، جمع­آوری شد. در گام دوم به بررسی فعالیت­های مورد علاقه  کودکان پرداخته  و در مرحله بعدی ویژگی­های یک شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان مورد بررسی قرار گرفته  و در پایان برخی پیشنهادها برای رسیدن به ایده­های کودکان بیان می­شود.